پایان یک سفر ده روزه...

سلام . ما برگشتیم . مشهد ، آمل ، محمود آباد و تهران. جای همگی خالی. از همه همسفری های عزیز ( خانواده های عمه صدیقه ، عزیز و بابا حاجی و عمه هانیه ) جهت تحمل خانواده 3 نفره خود تشکر میکنم. زینب جان به حرم مطهر می گفت : مشهد. شب های قدر به یاد ماندنی داشتیم. تمام دلهره من این بود که اگه زینب خانم نیاز به دستشویی داشته باشه چطور از میون جمعیت به موقع به سرویس های بهداشتی برسیم. خوشبختانه خودشو نگه می داشت و  اتفاقی نیفتاد. از رفتارهای دلنشین زینب خانم وضو گرفتنش (با دقت و صحیح )کنار حوض حرم بود. تحسین اطرافیان و زائرین رو می دیدم که ازش عکس می گرفتن. رفتن به باغ وحش مشهد هم از برنامه هایی بود که قولش رو به زینب خانم داده بودیم . بعد هم نوبت گریم کودک گرفتم و  عکس زیبایی برای یادگاری چاپ کردیم. از اونجایی که دختر طلا صورت ظریف و کوچولویی دارن گفتن نمیشه شکل خاصی رو کشید حتی موش! گفتم لااقل چند تا گل روی صورتش بکشین.نا گفته نماند آنقدر عزیزان این مجموعه خوش اخلاق بودن که ما حاضر شدیم هزینه بیشتری پرداخت کنیم مگر کمی لبخند بزنن که بچه دلش خوش شه! اما دریغ !!!!

ساحل دریا و شن بازی ... تهران و زیات عبد العظیم حسنی (ع) ... یزد و خونه پر از مهر ... خلاصه رسیدیم خونه.

راستش وقتی رسیدیم خونه،زینب جان از ذوق با هر اسباب بازیش یک دقیقه بازی می کرد. بعد هم چمدان سوغاتی ها رو چک کردیم که مبادا چیزی یادمان رفته باشد!