خانواده من!!!!!!!

بچه ها خیلی از برنامه های کودک تاثیر میگیرن. کاش به جای آب بستن به این برنامه ها یا دوبله کارتونهای صرفا هیجانی وارداتی،دست اندرکاران باور میکردن که بچه های ما ارزش اون رو دارن که کمی جدی تر بهشون فکر کنیم. زینب خانم به سنی پا گذاشته که با دقت و کنجکاوی تلویزیون رو رصد میکنه و تا این لحظه حتی یک برنامه هم نبوده که شخصیت اون کارتون از نمادهای دینی-شیعی انتخاب شده باشه(برنامه های رده ی خردسال) .نه، اصلا فکر نکنید من دارم خیلی آرمان گرایانه به قضیه نگاه میکنم ،این کوچکترین انتظار یه مادر از زندگی در یک کشور اسلامی است.حالا که تیموتی و آنابل(اسم دو تا خرگوشه که به بچه ها چیستان یاد میدن) برای ساعت ها اجبارا مهمون فکر و ذهن دختر من میشن،چرا زهره و زهرا( دو شخصیت دوست داشتنی دوران کودکی ما) دیگه نیستن؟ خود من چون خیلی این برنامه رو دوست داشتم ، دلم می خواست مثل اونا روسری گل گلی سر کنم.اما دختر من مثل تیموتی مرتب میپره و مثل آقای خورشید!دندوناش رو بیرون نگه میداره ،مثل عموهای فیتیله ای مرتب کمرش رو تاب میده!چند شب پیش بی مقدمه عروسک هاش رو روی میز چیده و میگه: خونواده ی من.باورتون نمیشه ، سندش موجوده!